Και να σου πω κάτι ρε φίλε; Μπορεί να ήμουν ό, τι ήμουν κάποτε: διάσημος, φωτισμένος, δημοκράτης, φιλόσοφος, καλλιτέχνης, ελεύθερος και ό,τι στο διάολο καλύτερο και ζηλευτό έβγαλε αυτή η γη, δεν θα μείνω εκεί όμως. Το ένδοξο παρελθόν μου το έχω μέσα μου στο DNA μου, το ξερουμε όλοι κι ας κάνεις τον μαλάκα, είμαι περήφανος γι αυτό όσο κι αν με έφερε σ αυτό το ζοφερό δύσκολο και ντροπιαστικό παρόν , δεν θα το κάνω παντιέρα όμως. Δεν έχω ανάγκη κάτι τέτοιο πια. Ούτε θέλω να με λυπηθείς γι αυτό ρε, ούτε να μού κάνεις την χάρη, στον πούτσο μου και η λύπη σου και η συμπόνια σου, ούτε σου ζητάω να σταματήσεις να με τιμωρείς ρε σαδιστικό γουρούνι, μπορεί και να το αξίζω στην τελική ή και με κάποια μαζοχιστική λαγνεία να μου αρέσει κιόλας! Μπορείς όμως να σκάσεις και να σταματήσεις να μου πρήζεις τ αρχίδια ότι θέλεις να με σώσεις τάχα, γιατί έχω δουλειά ρε παπάρα κι ας μην κερδίζω τίποτα σε αντίθεση με σένα που τα ξύνεις όλη μέρα και φυσικά κερδίζεις. Σταμάτα γιατί έτοιμος είμαι να σου την πέσω άγρια και τότε την έχεις γαμήσει φίλε μου! (Προς κάθε κομματικό εθνοπατέρα , ανόητο χαζοναζί χρυσαυγίτη , εσωτερικούς και εξωτερικούς χειραγωγούς, χαραμοφάηδες και λαμόγια που νομίζουν πως έκαναν την μπάζα τους με την πάρτυ μου).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου