ESOTERICA

Κανένα γεγονός που εναντιώνεται ή αντιτίθεται στην όποια προσωπική κρίση του καθενός δεν μπορεί να ιδωθεί, να εξηγηθεί και τελικώς να γίνει αποδεκτό ως πραγματικό, υπό το κράτος του φόβου και της αμφιβολίας για την πιθανή ύπαρξή του.
(" Το νησί κάτω από την ομίχλη", εκδόσεις Καστανιώτη - 2010)


Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

Είναι άνθρωποι...

Είναι άνθρωποι που ήρθαν στη ζωή σου και έμειναν να υπάρχουν ή άνθρωποι  που πέρασαν, προσπέρασαν και χάθηκαν. Άνθρωποι που σε άγγιξαν, σε καθόρισαν ή μπορεί και να σε διαμόρφωσαν. Άνθρωποι που σου έδωσαν ευκαιρίες, σε υποστήριξαν και σε ανέδειξαν. Άνθρωποι ευφυείς , αποτελεσματικοί, δυναμικοί, δύσκολοι. Άνθρωποι για να στηριχτείς, να μάθεις και να προσέχεις. Άνθρωποι με πάθη και αδυναμίες, με ελαττώματα αλλά κυρίως με προτερήματα, άνθρωποι ικανοί, με θέληση και πείσμα. Άνθρωποι για να μισείς και να αγαπάς συγχρόνως. Να θυμάσαι αναπόφευκτα και σε κάθε ευκαιρία. Άνθρωποι που έγιναν σημείο αναφοράς είτε για αστεϊσμούς είτε ως παράδειγμα (προς μίμηση ή και  προς αποφυγήν αρκετές φορές). Άνθρωποι που ήξεραν , που γνώριζαν, που ποθούσαν που κατέστρεφαν και που δημιουργούσαν πάλι από την αρχή , από το μηδέν, αγόγγυστα σαν να γεννιόντουσαν από την αρχή, με την ίδια ορμή και τόλμη . Άνθρωποι δημιουργικοί, ευρηματικοί, που ήξεραν να ελίσσονται και να προσαρμόζονται. Άνθρωποι που δεν φοβόντουσαν την αποτυχία, που παρασύρονταν από την επιτυχία. Άνθρωποι που θύμωναν,  που οργίζονταν αλλά και που γελούσαν και συγχωρούσαν την ίδια στιγμή. Άνθρωποι που παρατηρούσαν τα πάντα γύρω τους, που έτρεχαν με χίλια μέχρι την τελευταία πνοή. Που δύσκολα μετανοούσαν κι αν το έκαναν ίσως να μην το ομολογούσαν. Διόρθωναν όμως και αποκαθιστούσαν. Άνθρωποι με ανησυχίες που εκμεταλλεύτηκαν την κάθε στιγμή, την κάθε δυνατότητα και πιθανότητα, που ρούφηξαν χυμούς μέχρι την τελευταία σταγόνα, που εξάντλησαν και εξαντλήθηκαν. Άνθρωποι για να τους βρίζεις και να τους ευγνωμονείς ταυτόχρονα. Άνθρωποι απόμακροι αλλά με κάποιον περίεργο τρόπο οικείοι. Άνθρωποι που μπορούσαν να είναι για πάντα πιστοί φίλοι αλλά και άσπονδοι εχθροί  ή ακόμα καλύτερα, άσπονδοι φίλοι. Άνθρωποι που αν δεν τους συναντούσες ποτέ θα ήσουν φτωχότερος από πολλές απόψεις. Τελικά άνθρωποι που άξιζε (και με το παραπάνω) να τους γνωρίσεις και να πορευτείς μαζί τους ,έστω και για λίγο.
Λουκία, αν κουραστείς να κάνεις "δακτυλίδια" με το χέρι τα ήδη κατσαρά μαλλιά σου ,μπορώ να το κάνω εγώ για σένα!
Τα λέμε...

1 σχόλιο:

  1. Πολύ συγκινητικό. Να ζεις να την θυμάσαι Αλέξανδρε.
    Αν και πιστεύω πως όταν ένας άνθρωπος, ζει έτσι εντός σου, ξετυλίγοντας αναμνήσεις, δεν φεύγει ποτέ!
    Απλά για λίγο γαληνεύει μέχρι να μπει σε δράση!
    Καλό Ταξίδι Λουκία....

    ΑπάντησηΔιαγραφή