Από την αρχή!

Θα ήθελα με μερικούς ανθρώπους που γνώρισα στο παρελθόν και κάτι πήγε στραβά μετέπειτα και χαθήκαμε, να γνωριστώ από την αρχή. Να ξανασυστηθούμε. Σα να μην είχαμε γνωριστεί από παλιά. Σα να μην είχαμε συναντηθεί ποτέ. Σα να βρισκόμασταν για πρώτη φορά.  Να καθόμασταν σε ένα καφέ ας πούμε κάπου στο Θησείο ή στα σκαλιά μιας πολυκατοικίας κάπου στα Εξάρχεια με την αθωότητα και την αγωνία της πρώτης συνάντησης. Να είχαμε την αμηχανία αυτών που δεν έχουν συναντηθεί ποτέ ξανά. Να περιεργαζόμασταν κρυφά τον άλλον  σα να μην τον είχαμε ξαναδεί, σαν μην ξέραμε πως ήταν η όψη του. Να βλέπαμε τα χαρακτηριστικά του και να μέναμε στις ατέλειες. Αυτές που πιθανόν να τον έκαναν τέλειο. Να παρατηρούσαμε λεπτομέρειες που δεν είχαμε προσέξει παλιά και που τώρα μας έκαναν εντύπωση.  Να μιλούσαμε ακατάπαυστα σα να έπρεπε να τα πούμε όλα σε μια συνάντηση.  Να ακούγαμε τον άλλον σα να τον ακούγαμε για πρώτη φορά. Με την παρθενικότητα του άγνωστου. Να γελούσαμε με ανόητα αστεία που λένε συνήθως όσοι πρωτογνωρίζονται. Πιθανόν και να δακρύζαμε με κάποια θλιβερή ιστορία που θα μας διηγούταν ο άλλος. Να αποφεύγαμε να κοιταχτούμε στα μάτια από φόβο μην παρεξηγηθούμε. Να λέγαμε πράγματα αληθινά, να μην κρυβόμασταν, να ήταν όλα φανερά από την αρχή. Να κάναμε χιλιάδες ερωτήσεις και να παίρναμε χιλιάδες απαντήσεις. Να κάναμε τσιγάρο το ένα μετά το άλλο γιατί κάτι έπρεπε να κάνουμε με τα χέρια μας. Να συμφωνούσαμε και να διαφωνούσαμε χωρίς ενοχές. Να ήμασταν έτσι όπως δεν ήμασταν ποτέ. Κι αυτό να μας εξέπληττε ακόμα κι αν αυτά που θα λέγαμε ήταν ήδη γνωστά. Να δίναμε στον εαυτό μας μια ακόμα ευκαιρία. Να μιλούσαμε για το παρελθόν σαν να μην το γνωρίζαμε και όταν αναφερόμασταν σε αυτό και σε ό,τι μας αφορούσε κάποτε να το κάναμε σα να μιλούσαμε για κάποιους άλλους που άφησαν οι πλάνες να τους παρασύρουν. Κάποιους από ένα παραμύθι που έπαθαν και έμαθαν πολλά. Και να το χρησιμοποιούσαμε ως παράδειγμα για το τι δεν θέλαμε να μας συμβεί.  Να αφήναμε τους εαυτούς μας να αισθανθούν πραγματικά, να σκεφτούν πραγματικά , να μιλήσουν πραγματικά, και να δράσουν επιτέλους πραγματικά. Μια προσποίηση για αυτό που ήμασταν και όχι για αυτό που είμαστε και αυτό που θέλαμε να είμαστε στο τέλος.
Να δίναμε μια ακόμα ευκαιρία...απο την αρχή!