Υπόθεση εργασίας, λίγο δυσάρεστη,λίγο μπερδεμένη, πιθανόν και άτοπη!

Τα  ανάπηρα παιδάκια   ή αυτά με ειδικές ικανότητες    και οι  ανήμποροι ηλικιωμένοι, χρησιμοποιούνται και εκμεταλλεύονται  από αρκετούς επιτήδειους, που προσλήφθηκαν για να τους προσέχουν, για ποικίλους λόγους,  εξαιρετικά ανέντιμους. Τους χρησιμοποιούν για παράδειγμα ως αφορμή ή ως άλλοθι  για να πιάσουν κουβέντα με κάποιον που είδαν στην παραλία και γουστάρουν να συνευρεθούν ερωτικά μαζί τους ( έστω για μια φορά),  για να τους δώσουν προτεραιότητα σε κάποια σειρά (ξεγελώντας και κοροϊδεύοντας τους υπόλοιπους που περιμένουν υπομονετικά και τους παραχωρούν τη σειρά τους) και γενικά να τους δώσει κάποιος προσοχή αφού από μόνοι τους δεν μπορούν ή δεν είναι ικανοί να την έχουν.
    Έτσι κι αλλιώς τους έχουν  προσλάβει τυπικά και νόμιμα γι αυτή τη δουλειά και δεν τρέφουν κανένα συναίσθημα για αυτόν που προσέχουν αφού ενδιαφέρονται μόνο για τα λεφτά που κερδίζουν! Και οι άμεσα οικείοι και συγγενείς δεν μπορούσαν να ασχοληθούν και πιθανόν να θεραπεύσουν ή να προσαρμόσουν κοινωνικά τους "πάσχοντες", δεν άντεχαν την ταλαιπωρία, την μεγάλη ευθύνη ή για χίλιους άλλους λόγους. Κυρίως γιατί έχουν με άλλα πράγματα να ασχοληθούν που αφορούν περισσότερο τον εαυτό τους , την προσωπική τους διασκέδαση αλλά και εξέλιξη. ( Εδώ δεν αναφέρεται η εκδοχή να φροντίζουν μόνοι οι οκείοι και οι συγγνείς τούς ανήμπορους, με αυταπάρνηση αναλαμβάνοντας όλες τις ευθύνες αλλά και τις συνέπειες αυτής τους της επιλογής, είναι το θέμα μιας άλλης υπόθεσης εργασίας και δεν αφορά αυτή τη στιγμή)
    Καταθέτω, λοιπον, τον προβληματισμό μου : Ας υποθέσουμε ότι  αυτός ο επιτήδειος υπάλληλος προβαίνει σε μια ανάρμοστη ή ακραία πράξη με σκοπό να βλάψει (ως και μέχρι θανάτου) αυτόν που υποτίθεται ότι προστατεύει.
     Σίγουρα θα είχε τους λόγους του: Τον πρόσταξε κάποια φωνή μέσα του, τον πρόσταξε η κρυφή συτεχνία ενός άλλου πλανήτη  της οποίας τα συμφέροντα εξυπηρετεί, επειδή νευρίασε στιγμιαία, δεν του απέφερε το θύμα τα προσδοκόμενα  οφέλη πια, ήθελε να του πάρει όλα τα πράγματα αξίας που ήταν κρυμμένα στο σπίτι και να κάνει τη ζωή του, να ξελαφρώσει τάχα τους οικείους από στεναχώριες βάσανα και έξοδα , είναι κατά της προστασίας και θεραπείας ανήμπορων φαινομενικά ατόμων, αρα στον Καιάδα! Μπορεί και από απροσεξία, από κακή εκτίμηση καταστάσεων και έλειψη ικανοτήτων για το σωστό χειρισμό τους!
    Φυσικά και οι υπόλοιποι θα λυπηθούμε το θύμα , θα το συμπονέσουμε, θα οργιστούμε και θα αγανακτήσουμε, ανάλογα με το πόσο γνωρίζαμε το θύμα και τη σχέση που είχαμε μαζί του,  λιγότερο πάντως από τους άμεσα οικείους του και συγγενείς του.
    Θα αρχίσουμε τα απολύτως φυσικά εν είδη επικηδείου: "Τον καημένο! Δεν του άξιζε τέτοιο τέλος! Δεν τον λυπήθηκε έτσι ανήμπορος που ήταν! Το γουρούνι θέλει κρέμασμα κλπ κλπ"  Και φυσικά θα εξάρουμε ή θα εξωραΐσουμε εν γένει το θύμα ( μια ζωγραφιά ήταν, πολύ καλός άνθρωπος, έλεγε ωραίες ιστορίες για τα παλιά, κάποτε έπαιζε ωραία μουσική, μεγάλος καλλιτέχνης, γλυκιά παρεούλα ήταν, ότι και να ήταν μια ζωούλα ήταν κλπ)  ξεχνώντας πιθανόν την ανημποριά του και το πόσο ταλαιπωρούσε τους οικείους του. ( Αν και μερικοί θα ψιθυρίσουν χωρίς να ακουστούν οτι : "Ξεκουράστηκε τουλάχιστον ο καψερός γιατί ταλαιπωριόταν και θα ξεκουραστούν και οι υπόλοιποι που τόσο βασανίζονταν...που σημαίνει ότι χωρίς να το καταλάβουν δικαιώνουν την πράξη του θύτη. Το ενοχικό εδώ αυξάνεται κατακόρυφα γι αυτό και αποκρύπτεται!) Κυρίως θα εστιαστούμε στο συναισθηματικό δέσιμο θύματος και συγγενών-οικείων και το πόσο  θα υποφέρουν οι γύρω του από την έλειψη αυτής της συναισθηματικής  ένωσης και ανάγκης.
   Το ίδιο θα κάνουν και οι συγγενείς του θύματος που θα στραφούν με μένος εναντίον του θύτη, με όλη τη συναισθηματική φόρτιση , έξαρση κλπ.  Δεν θα αναφερθεί όμως το θέμα της σύνταξης που πιθανόν  έπαιρνε το θύμα και που  ίσως βοηθούσε έτσι  τους οικείους και συγγενείς του,  για τους οποίους θα ήταν φυσικά υπολογίσιμο έσοδο όπως έχουν αποδείξει οι ψευδείς δηλώσεις στα ασφαλιστικά ταμεία για αποθανόντες ασφαλισμένους " που ακόμα  ζούσαν" για πολλά πολλά χρόνια. Ισως αυτό το θέμα το αναφέρουν κάποιοι "κακοπροαίρετοι και αχρείοι άνθρωποι που δεν συναισθάνονται τις ανθρώπινες ανάγκες και τον πόνο που βιώνουν οι εναπομείναντες από τον χαμό του θύματος"!
     Ο θύτης όμως σίγουρα θα γνωρίσει την κατακραυγή του κόσμου. Και πολύ σωστά!
    Αν εξαιρέσουμε την εύλογη αντίδραση : "Μα καλά δεν τον είδαν τι ήταν και τον προσέλαβαν; Δεν το έψαξαν πριν τον προσλάβουν; Καλά δεν ήξεραν...δεν ρώτησαν; κλπ,"   με τι θα ασχοληθούμε  ουσιαστικά; Με το θύμα ( που θα ξεχαστεί σε λίγο καιρό); ή με τον θύτη και την πράξη του;  Θα δικάσουν και θα τιμωρήσουν οι δικαστές τον θύτη  λαμβάνοντας   υπ όψιν περισσότερο το θύμα ( που και σαφώς η ανημποριά του θα συνυπολογιστεί στην τελική ετυμηγορία)  ή αυτή καθ εαυτή την αποτρόπαια πράξη;

Μπορεί να ήταν ένα κακό παράδειγμα και αρκετά μπερδεμένο αλλά όποιος κατάλαβε κατάλαβε!