Δεν είναι καλοί άνθρωποι όλοι όσοι μας "αφήνουν" και "φεύγουν". Ακόμα κι αν αυτό λέμε στο τελευταίο αντίο σε συγγνείς και φίλους για να δώσουμε έτσι μεγαλύτερη ακόμα ισχύ στο ρηθέν "Οι νεκροί δεδικαίωνται".
Μια τόσο απλή φράση..."καλός άνθρωπος". Ετσι, παίρνουν στο τελευταίο τους κατεβόδιο για προίκα τους και στερνό τους χαρακτηρισμό , άνθρωποι αχρείοι , ποταποί ,που κανένας καλός λόγος δεν τους άξιζε όσο ήταν εν ζωή. Άνθρωποι που μίσησαν και μισήθηκαν περισσότερο από όσο αγάπησαν και αγαπήθηκαν. Ανθρωποι που εκμεταλλεύτηκαν πολλούς και δεν εκμεταλλεύθηκαν από κανέναν. Πονηροί άνθρωποι, λαμόγια και καταφερτζήδες. Άνθρωποι κυνικοί , θρασείς, θρασύδειλοι, δόλιοι και εχθρικοί.
"Καλός άνθρωπος"!
Οχι! Κανείς από αυτούς δεν ήταν καλός άνθρωπος.
Εμείς είμαστε αυτοί που από φόβο μπροστά στο αμετάκλητο του θανάτου, σε αυτό το "μεγαλείο" του χωρίς επιστροφή "ταξιδιού", δεν ξεστομίζουμε την αλήθεια για τον εκλιπόντα, μην τυχόν και διαπράξουμε ύβρη , μην προσβάλουμε τα άχραντα , τα μυστικά, τα ιερά και τα μυστήρια! Αναυδοι σε αυτό που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε,προφυλάσσοντας τον εαυτό μας απο το "κακό" που θα μπορούσε να προκαλέσει μια απρεπής συμπεριφορά.
"Καλός άνθρωπος"! Τόσο εύκολα ξεστομίζεται γιατί κανείς δεν ακούει και κανείς δεν δίνει σημασία τι λέγεται αυτές τις στιγμές που κανείς δεν θέλει να θυμάται μα που όλοι συντρέχουμε μόνο και μόνο για να εφησυχάσουμε και να εφησυχασθούμε. Για να επιβεβαιώσουμε την ύπαρξή μας, τη συνέχειά μας και την ιδιότυπη σχέση που έχουμε με την αθανασία μας.
Λίγοι είναι οι καλοί άνθρωποι που φεύγουν. Καλοί, με όλη τη σημασία της λέξης. Καλοί γιατί έδωσαν χωρίς να ζητήσουν αντάλλαγμα, γιατί προστάτεψαν ακόμα και ανθρώπους που δεν το άξιζαν, γιατι συνέτρεξαν σε ξένους ανιδιοτελώς, γιατί έδωσαν χαρά απο τη χαρά τους, γιατί μοιράστηκαν απλόχερα με τρίτους, γιατί ξόδεψαν γενναιόδωρα με τον σύντροφο και φίλο, γιατί στήριξαν αδυνάτους όχι από φιλανθρωπία αλλά από ανάγκη, γιατί ήξεραν να ζουν με αυτή την απλότητα και την ηρεμία που σου δίνει ένα χαμόγελο ή ένας καφές το πρωί.
Άνθρωποι που λες ότι έζησαν λάθρα και αθόρυβα, που έδωσαν όμως το στίγμα τους για να μας κάνουν να σκεφτούμε για το τί αξίζει τελικά σε αυτή τη ζωή.
Οχι, δεν είναι όλοι καλοί άνθρωποι όσοι φεύγουν. Είναι λίγοι, πολύ λίγοι γι αυτό και η έλλειψή τους είναι ηχηρή και θορυβώδης!
Ψιλόβρεχε σήμερα στη Χαλκίδα μα νόμιζα πως είχε καταιγίδα!
Καλό ταξίδι Παναγιώτη!
* * * * * * * Aλέξανδρος Ντερπούλης * * * * * * *
